Ze wszystkich Widziadeł Taja najbardziej lubi Dziwany. Dziwany grzebią w piasku jak kury, a ich słoneczne futerka mienią się wszystkimi kolorami tęczy. Najpiękniejsze są Dziwany polne i łąkowe. Ogrodowe mają barwy ziemi i liści. W pochmurne dni kryją się pod gałęziami drzew i krzewów. A gdy tylko pojawia się słońce, wyłażą ze swych kryjówek i grzeją się. Pełno przy ścieżkach ich pobłyskiwań i szelestów. W ogrodzie Tai Dziwany szczególnie upodobały sobie rabarbar i kępy łopianów rosnące dziko pod płotem pomiędzy drewnianą pracownią taty a jabłonką Tai. Ciągłe tam więc zamieszanie. Taja przebiegając obok rabarbarowej grządki wsuwa rękę pod wielkie liście i próbuje pogłaskać któryś lśniący pyszczek. Ale Dziwany, mimo że ciężkie i niezdarne z wyglądu, są bardzo zwinne. Nie pozwalają się dotknąć. Umykają spod palców Tai. Spomiędzy liści słychać ich szepty.